​Almar Otten lezen is genieten: hij vertelt zijn verhaal droogjes met enorm veel flair en naturel dat je er als lezer zonder probleem in kan verdrinken. Tevens gaat hij elke vorm van bombastigheid en overdrijving uit de weg, waardoor een ongelooflijk gemoedelijke sfeer ontstaat die aangename uurtjes leesplezier garandeert. Als je tijdens het lezen een wijntje zou kraken; zal je tot je schaamte moeten vaststellen dat de fles leeg blijkt ze zijn zonder dat je het beseft, zo doet Verdwenen chemie – en niet de alcohol – je de tijd en het leven buiten het boek vergeten.
Wat Pieter Aspe is voor Brugge, is Almar Otten geworden voor Deventer: een terloopse gids, die de lezer bijna ongemerkt meeneemt langs de markantste plaatsjes van de stad en de couleur locale moeiteloos tussen de spannende verhaallijntjes weet te vlechten.
Eric’s Bibber Blog, juni 2011