Blauw Goud is één van de best geslaagde thrillers van Almar Otten. Daarin draait het in de kern op vader-zoon relaties en hoe die fout kunnen lopen. Met vaart, stijlvol geschreven en een spannende plot. Mooi bijverhaal is het uit de hand gelopen geloof in de positieve effecten van het communistische systeem en wat daar de uiterste consequenties van kunnen zijn.
De constructie, verteld vanuit verschillende invalshoeken, levert ook een leuke reis met een tijdscapsule op: van het verre 1416 over de woelige sixties met al die idealistische jongeren, wereldverbeteraars, revolutionairen (ze lopen nog rond, Hugo is niet de laatste) en DDR-toestanden, inclusief de Stasi.
Blauw Goud is een echte paginadraaier met levendige en geloofwaardige personages en waarin een middeleeuws boek, corruptie en macht een rol spelen. Otten ontvouwt het mysterie voor zijn lezers in een langzaam naar goed gedoseerd tempo. En elke stap die daarbij wordt gezet, elk brokje informatie dat prijs wordt gegeven roept weer andere vragen op. Op die manier creëert hij steeds weer nieuwe spanning.
De plot van Blauw Goud is complex maar zit goed doordacht in elkaar. De sfeer van de jaren zeventig en tachtig en de maatschappelijke en historische achtergronden ervan worden erg sterk en sfeervol uitgetekend. Het onverwachte einde ligt niet voor de hand, maar is wel aannemelijk. De auteur vermijdt terecht een gemakkelijk en goedkoop ‘happy end’.
Almar Otten werkt wederom aan een mooie serie. Blauw Goud is daar het tweede en beste bewijs van.
Juryrapport Diamanten Kogel 2012 (winnaar)
Het is knap hoe Otten het mysterie in al zijn facetten langzaam blootlegt. Elke dosis informatie, elk brokje inzicht leidt tot nieuwe vragen. Hij slaagt er goed in met kleine twists en onopvallende rookgordijnen steeds weer nieuwe spanning te creëren.
De plot is complex en zit aan alle kanten goed dichtgekit. Wat vergezocht misschien, maar wel heel plausibel. Het onverwachte einde is niet voor de hand liggend, en ook niet "eind goed, al goed", maar gezien het parallellisme met eerdere gebeurtenissen meer dan aannemelijk. En alleen daarom al bevredigend. Otten heeft er een handje van om allerlei parallellen door te voeren. De moeizame vader-zoonrelatie bijvoorbeeld komt in meerdere hoedanigheden terug. Matts veronderstelde moeilijke relatie met zijn moeder komt helaas minder goed uit de verf. Daar staat weer tegenover dat de maatschappelijke en historische achtergronden – in het bijzonder de jaren zeventig en tachtig - functioneel sterk en sfeervol tekenend werken.
Voor lezers die graag analyseren zijn dat de extra’s die het lezen van deze thriller nog plezieriger maken. Behalve dat het verhaal spannend, mysterieus en onvoorspelbaar is, is het constructief bijzonder ge(s)laagd. Geen hoogdravende, maar ontegenzeggelijk een diepgravende thriller.
Crimezone
De constructie, verteld vanuit verschillende invalshoeken, levert ook een leuke reis met een tijdscapsule op: van het verre 1416 over de woelige sixties met al die idealistische jongeren, wereldverbeteraars, revolutionairen (ze lopen nog rond, Hugo is niet de laatste) en DDR-toestanden, inclusief de Stasi.
Blauw Goud is een echte paginadraaier met levendige en geloofwaardige personages en waarin een middeleeuws boek, corruptie en macht een rol spelen. Otten ontvouwt het mysterie voor zijn lezers in een langzaam naar goed gedoseerd tempo. En elke stap die daarbij wordt gezet, elk brokje informatie dat prijs wordt gegeven roept weer andere vragen op. Op die manier creëert hij steeds weer nieuwe spanning.
De plot van Blauw Goud is complex maar zit goed doordacht in elkaar. De sfeer van de jaren zeventig en tachtig en de maatschappelijke en historische achtergronden ervan worden erg sterk en sfeervol uitgetekend. Het onverwachte einde ligt niet voor de hand, maar is wel aannemelijk. De auteur vermijdt terecht een gemakkelijk en goedkoop ‘happy end’.
Almar Otten werkt wederom aan een mooie serie. Blauw Goud is daar het tweede en beste bewijs van.
Juryrapport Diamanten Kogel 2012 (winnaar)
Het is knap hoe Otten het mysterie in al zijn facetten langzaam blootlegt. Elke dosis informatie, elk brokje inzicht leidt tot nieuwe vragen. Hij slaagt er goed in met kleine twists en onopvallende rookgordijnen steeds weer nieuwe spanning te creëren.
De plot is complex en zit aan alle kanten goed dichtgekit. Wat vergezocht misschien, maar wel heel plausibel. Het onverwachte einde is niet voor de hand liggend, en ook niet "eind goed, al goed", maar gezien het parallellisme met eerdere gebeurtenissen meer dan aannemelijk. En alleen daarom al bevredigend. Otten heeft er een handje van om allerlei parallellen door te voeren. De moeizame vader-zoonrelatie bijvoorbeeld komt in meerdere hoedanigheden terug. Matts veronderstelde moeilijke relatie met zijn moeder komt helaas minder goed uit de verf. Daar staat weer tegenover dat de maatschappelijke en historische achtergronden – in het bijzonder de jaren zeventig en tachtig - functioneel sterk en sfeervol tekenend werken.
Voor lezers die graag analyseren zijn dat de extra’s die het lezen van deze thriller nog plezieriger maken. Behalve dat het verhaal spannend, mysterieus en onvoorspelbaar is, is het constructief bijzonder ge(s)laagd. Geen hoogdravende, maar ontegenzeggelijk een diepgravende thriller.
Crimezone
